Kerst Nieuwsbrief 2018
Beste Allemaal,
Het jaar 2018 lijkt voorbijgevlogen. Er is weer van alles in beweging, mooie ontwikkelingen in onze omgeving waar de nood nog zo zichtbaar is. Hieronder zal ik enkele beschrijvingen geven van de moeders die in ons huis verbleven en de gezinnen die we ontmoetten en mee aan de slag konden voor meer perspectief, veilig wonen en menswaardiger levensomstandigheden. En heel bijzonder…. Er is een gemeenschapshuis in aanbouw!
Malaka verbleef vanaf zijn geboorte in ons Amma Lamaihuis, een baby met het downsyndroom. Nu is hij ruim anderhalf jaar. Hij is na goed overleg geplaatst naar een tehuis in de buurt van Colombo, Pritnipura. Dat is een privé kindertehuis voor verstandelijk – en lichamelijk beperkte kinderen. Dit is een goede plek voor hem, we hebben er jaren geleden een meisje geplaatst, en dat verliep goed. Het afscheid was niet gemakkelijk, maar we weten dat hij hier op zijn plaats is.
Thusari is een 37-jarige vrouw en 6 maanden zwanger van haar tweede kindje toen ze bij ons kwam.
Ze is aangemeld via het ziekenhuis, en verbleef op de afdeling psychiatrie. Ons werd gevraagd om Thusari te begeleiden met opname tot de bevalling. Ze was redelijk stabiel met medicatie maar als het niet ging mochten we haar ten alle tijde terugbrengen naar het ziekenhuis.
Thusari heeft al een zoon van 17 jaar, ze is daarna gescheiden. De vader van deze baby was een vriend, maar bleek al getrouwd!
Thusari was werkzaam in het Midden-Oosten, toen ze ontdekte dat ze zwanger was moest ze terug naar Sri Lanka. Voordat ze terug kon vliegen, raakte ze in een psychose op het vliegveld in het Midden Oosten, en is door de politie opgepakt en in een ziekenhuis opgenomen.
Behandelen was erg moeilijk vanwege de taal. Ze kreeg medicatie totdat ze weer aanspreekbaar was. Daarna is ze teruggevlogen naar Sri Lanka, waar ze werd opgevangen en meteen opgenomen werd in het ziekenhuis hier in Peradeniya. In het verleden is ze hier ook behandeld. Met medicatie zou ze goed kunnen meedoen in ons dagritme. Helaas pakte het zo niet uit, na een week had ze weer last van vreemd gedrag zoals weglopen, `s nachts steeds uit bed, en overdag boos om onbekende redenen. De situatie was moeilijk en we moesten haar steeds in de gaten houden. Vanwege buikpijnklachten is ze opgenomen in het ziekenhuis. In overleg met de arts gaven we aan dat de verantwoordelijkheid te veel voor ons was, hoe graag we haar ook wilden begeleiden. Dit alles in het belang van haar en onze veiligheid. Na 6 weken is Thusari bevallen van een dochtertje, een tante heeft moeder en dochter in huis genomen op voorwaarde dat ze haar medicatie dagelijks inneemt.
Mery werd via een verloskundige naar ons doorverwezen. Ze was zwanger van haar 4de kindje en is getrouwd met Wasanthe. Zij vertrok naar het Midden-Oosten om geld te verdienen voor scholing van de kinderen en mee te betalen aan de aflossing van de lening van de driewieler van haar man. Oma paste op de kinderen.
Mery wist niet dat ze zwanger was toen ze vertrok. Daarnaast heeft het agentschap haar papieren vervalst betreffende de leeftijd van haar kinderen. Officieel is het niet toegestaan dat een moeder met kleine kinderen onder de 5 jaar naar het buitenland gaat om te werken. Vanwege haar zwangerschap is ze na 4 maanden teruggestuurd, het verdiende geld ging op aan de retourticket. Met een ongepland kindje op komst, en geen extra inkomsten was de teleurstelling erg groot bij zowel vader als moeder.
Na de geboorte van de baby overzag vader de situatie niet meer en ook moeder wist niet hoe ze op alles moest reageren. Vader wilde de baby afstaan maar moeder niet. Vader heeft aangegeven te willen scheiden tot verdriet van Mery, indien dit doorgaat zal Mery een aanvraag bij de rechtbank moeten doen voor alimentatie. Wij proberen Mery en haar kinderen zoveel mogelijk te steunen, we kopen regelmatig etenswaar voor haar en de kinderen. Een verdrietige situatie en Mery blijft hopen dat haar man terug zal komen. Foto: Mery met baby en kleine dochter op bezoek bij ons.
Nirmala is 43 jaar en bevallen van haar tweede kindje in het ziekenhuis van Nawalapiytia. De kinderarts en de psychiater adviseerden deze moeder te begeleiden hoe ze voor haar kindje moest zorgen. De prematuur baby woog nog geen kilo. Nirmala en baby zijn ruim drie maanden in het ziekenhuis gebleven totdat de baby 2,5 kg woog.
Nirmala is heel erg trots op haar dochter en houdt van haar. Nirmala is na de drie maanden in het ziekenhuis naar ons toegekomen we zijn haar gaan begeleiden in het verzorgen van haar kindje. Overdag verliep dit redelijk maar in de avond en nacht moeizaam doordat moeder steevast als een blok in slaap viel en niet meer voldoende voor haar kindje kon zorgen.
Het is goed te zien dat de baby zich goed ontwikkelde, af en toe kregen we al een lachje. De vader werkt op een plantage, hij weet dat zijn vrouw niet alleen voor haar kindje kan zorgen vanwege haar psychische aandoening. Hun oudere zoon van 11 jaar is grotendeels opgevoed door een tante die intussen overleden is. Vader en zoon komen iedere zondag bij ons op bezoek. Vader is blij dat de baby zo flink groeide en hij is ook erg blij met zijn dochtertje.
Na 5 maanden wilde moeder graag naar huis. En door veel steun vanuit het ziekenhuis, de specialisten en de vroedvrouw, blijft het gezin voorlopig gezien en gesteund. Het is hartverwarmend om te zien hoeveel liefde deze moeder voor haar kindje heeft. Het kindje groeit minder hard dan verwacht maar blijft gezond. Zo nodig kunnen moeder en kind altijd nog een poosje bij ons verblijven als extra ondersteuning. Maar vooralsnog redden zij zich goed.
De laatste jaren is het aantal moeders dat bij ons verblijft afgenomen. De moeders die nu komen hebben veelal een gecompliceerde achtergrond en vragen om intensieve begeleiding en zorg.
Het is goed dat deze vrouwen in beeld komen en hen zo mogelijk tijdelijk te kunnen begeleiden en ondersteunen naar betere perspectieven. De zorg vanuit ziekenhuizen en verloskundigen lijkt eveneens verbeterd!
Het verbeteren van woonomstandigheden blijft een noodzaak en zeker onder onze aandacht. Nog zoveel mensen leven in onvoorstelbare armoede en zonder steun hebben zij vaak geen kans om vooruit te komen.
Manjula is een weduwe met twee dochters en zij woonden in een zo genoemd “line” huisje hier in de buurt. Ze vroeg of we iets konden verbeteren aan hun huisje. We schrokken van de bouwval toen we gingen kijken, maar samen met onze bouwers Sunil en Aruna zijn we aan de slag gegaan. Het was een zogeheten line-huisje, d.w.z. één ruimte en een open gedeelte buiten. De middelste muur en buitenmuur opzij van het huis konden niet afgebroken worden omdat het aangrenzend is met de buren. Gelukkig konden we aan de voorkant iets meer ruimte creëren voor een ruimere slaapkamer, woonkamertje en keukentje, en we hebben een wc /douche naast het huis gebouwd. Li boven moeder en 2 dochters
We zijn blij dat er zoveel sponsoren zijn die dit alles mogelijk maken. Vrienden uit Ugchelen die hier op vakantie waren hebben als verrassing het hele huis van binnen geverfd. Moeder en dochters waren heel erg blij!
Familie Tharanga, is een jong gezin met twee kleine kinderen, zij wonen hier in de buurt. De vader heeft een driewieler en met het vervoer verdient hij de kost. De tuk-tuk is op afbetaling, 8000 roepies in de maand en een grote financiële zorg. Het huisje is te klein en we hebben met de verbouwing een beter en veilig onderkomen gemaakt. Vader heeft hard meegewerkt.
De familie is heel dankbaar voor deze extra ruimte, zeker de kleine kinderen die nu de ruimte hebben om te spelen en een echte keuken met een wc en douche met stromend water.
Ranjani en haar halfzijdig verlamde man wonen in de straat, hun kinderen zijn al uit huis. Moeder is kostwinner en werkt als schoonmaakster én oppas in een doktersgezin. Haar man is dan de hele dag alleen thuis. Gelukkig woont één van hun kinderen in de buurt om vader in de avond eten te geven.
De keuken was zeer slecht en de muren bestonden uit stokken, opgevuld met modder. Het dak bestond uit roestige lekkende golfplaten.
We hebben eerst het oude gedeelte afgebroken en daarna een stenen keuken met een stookplaats voor hout en een aanrecht voor een gasstel gemaakt. Met wat extra stenen konden we een wasplaats buiten maken voor de man van Ranjani.
Heel bijzonder was het dat we een rolstoel gedoneerd kregen door een gezin uit Nederland die hier op vakantie was. De man brak zijn voet één dag voor vertrek en reisde met de rolstoel door Sri Lanka. Na de vakantie schonken zij de rolstoel voor de man van Ranjani. Niet te beschrijven hoe blij deze man was, hij huilde van geluk bij het zien van de rolstoel. Dat zijn ontroerende momenten en weten we wat het verschil maakt wanneer we geven en delen. We maakten de voordeur breder en ook de afrit en zo kon hij na twee jaar weer naar buiten en we hopen dat hij er nog een hele poos gebruik van kan maken.
Nanda, de vrouw van Radja met twee kinderen, hebben we een aantal jaren geleden geholpen met een extra ruimte (slaapkamer) en een keukentje.
Helaas is Radja 6 maanden geleden onverwachts overleden en nu staat moeder er alleen voor. Radja had een koe die het gezin gebruikte voor de melk en verder had hij geen vaste baan maar verdiende wanneer hij gevraagd werd voor een klus. De koe is inmiddels verkocht om de medicijnen, de begrafenis en verdere kosten te betalen.
Moeder kwam bij ons en zou geholpen zijn met een klein winkeltje grenzend aan haar land langs een klein weggetje.
Ze kan via de gemeente een rentevrije lening krijgen van maximaal 310 euro om levensmiddelen in te kopen voor haar winkeltje. Wij hebben geholpen met het bouwen van dit winkeltje.
We ondersteunen van harte het initiatief van de buurtbewoners hier in Lime Para om een gemeenschapshuis te bouwen. Het project is Mahamega genoemd en we hopen dit nog dit jaar af te ronden. Het gaat een centrale plek worden voor alle buurtbewoners die samen gaan bouwen.
Er is een bestuur gevormd en er zijn meer dan 120 gezinnen die zich aansluiten en zich als lid inschrijven tegen een klein maandelijks bedrag.
Het bestuur gaat zich bezighouden met het organiseren van sportevenementen voor de kinderen. Er kunnen vergaderingen gehouden worden en er zijn ideeën voor een kleine bibliotheek, met name voor de kinderen. Ook wordt een ruimte gemaakt waar de kinderen gezelschapsspelen kunnen doen, zo is ‘karam’ een favoriet spelletje hier in Sri Lanka. De mensen kunnen een bijdrage verwachten bij onder andere een begrafenis en is de ruimte beschikbaar voor de gasten. Er zijn tenten, tafels en stoelen te leen.
Het stukje grond voor dit gebouw is geschonken door de overheid. De bestuursleden, waaronder metselaars en timmermannen, gaan met z’n allen aan de slag zodat er geen kosten komen aan salarissen, alleen voor het materiaal. Zo werd een 2-daagse fancy fair georganiseerd met o.a. een zangcompetitie en verloting.
Er was veel werk in gestoken, een grote tent gehuurd en leuk versierd met lampen, een speaker en boxen. Er was een grote opkomst en het was goed en gezellig. Op de tweede dag was de officiële opening en hebben wij onze donatie aangeboden.
Fijn dat de mensen zo enthousiast en betrokken zijn, een eigen initiatief gedragen door de buurtgemeenschap.
Met Stella, pensionado en voormalig Montessori kleuterjuf van Flora Corner, gaat het gelukkig weer wat beter. Eind vorig jaar kreeg ze een hartaanval. Door het plaatsen van een pacemaker en stent gaat het gelukkig beter.
Heel verdrietig was het toen we hoorden dat haar jongere zus Lily ernstig ziek werd en geheel onverwacht op 66-jarige leeftijd is overleden.
Gelukkig zijn haar kinderen nu allemaal volwassen maar het gemis van hun moeder zal blijven.
Blossom de oudste dochter is getrouwd en woont met haar man in Singapore, twee jongens studeren en werken in Japan en de jongste dochter woont nog thuis en is leerkracht op een lagere school.
Stella had een hele sterke band met de kinderen van haar zus, en voor haar als zowel de kinderen hadden veel steun aan elkaar met dit grote verlies.
Regelmatig komen er mensen bij ons met verzoeken om hulp, soms van ver, voor een bril, steunkous of beenprothese, anderen vragen medicijnen die ze zelf niet kunnen betalen maar wel nodig zijn. Sommige medicijnen zijn gratis in het ziekenhuis te verkrijgen maar de duurdere medicijnen moeten vaak zelf betaald worden.
Soms komen mensen voor een bijdrage vragen voor een medische ingreep zoals hart- of nieroperatie.
De verzoeken om schoolschoenen of schooltassen, schriften en pennen blijven komen en meestal kennen we de gezinnen. We weten dat het voor veel gezinnen erg moeilijk is om dit te kopen zeker als er meerdere kinderen uit één gezin naar school gaan.
Tot slot willen we u/jullie hartelijk bedanken voor de trouwe support en betrokkenheid die we ontvangen, op welke wijze dan ook, het is allemaal van harte welkom voor de mensen die leven onder de armoedegrens, ver weg maar zo dichtbij als we geven en delen.
Fijne Feestdagen en Alle Goeds voor 2019!
Lieve groeten,
Tine, bestuur en allen verbonden aan het Amma Lamaihuis.