Nieuwsbrief december 2023
Beste Sri Lanka vrienden, Ayubowan,
Wat is dit jaar bijzonder snel gegaan! In deze brief informeer ik jullie graag over de ontwikkelingen en geef ik een inkijk in wat we met jullie steun hebben kunnen betekenen. In het dagelijks leven is goed te merken, dat alles veel duurder is geworden. De kosten voor levensmiddelen en bouwmaterialen zijn met 50 % gestegen. De stroomonderbrekingen zijn er niet meer, de reden hiervoor is echter minder fraai. Doordat elektriciteit enorm in prijs is gestegen is dit voor vele mensen niet meer betaalbaar en worden zij afgesloten van het elektriciteitsnet.
De eerste zes maanden van dit jaar was het erg warm en droog, vanaf augustus heeft het veel geregend, en ook nu regent het veel en waait het hard. Regelmatig beperkt dit de bouwjongens Aruna en Sunil met hun bouwwerkzaamheden.
Eind augustus ben ik voor 5 weken op vakantie naar Nederland gegaan. Helaas heb ik op de reis naar Nederland een flinke buikgriep opgelopen, dat was voor mij het signaal om het deze vakantie iets rustiger aan te doen om mijn batterij weer op te laden. Mede daardoor heb ik weinig bezoeken afgelegd door Nederland. Op 30 september had ik een reünie van mijn eerste vaste baan in het kindertehuis Caesarea in Apeldoorn, waar ik ruim 7 jaar werkte. Het was erg gezellig om al mijn oud-collega’s van toen na ruim 45 jaar weer te ontmoeten. Bijna iedereen had grijze haren, maar dat drukte de pret niet. Foto’s van weleer gaven ons een terugblik in de tijd met vele herinneringen. We konden later nog een kijkje nemen in de groepen waar we gewerkt hadden. Sinds enkele jaren is het geen kindertehuis meer maar een opvangkliniek voor alcohol- en drugsverslaafden.
Samen met enkele bestuursleden bracht ik tijdens mijn verblijf in Nederland een bezoek aan Stichting Derdehands. Met een lijst van benodigdheden kon ik spullen uitzoeken die we goed kunnen gebruiken in Sri Lanka. Onder andere medische materialen als katheters en urine opvangzakken. Goede stevige schoenen en dit keer een strijkijzer. Vele vrijwilligers sorteren ingekomen goederen, zij zijn steeds maar weer bereid ons te helpen. We zijn heel blij en dankbaar met dit contact en hopen in de toekomst nog lang gebruik van hun diensten te mogen maken.
Tijdens mijn afwezigheid in huize Amma Lamai hebben Ratnamenike en Ruwini alle werkzaamheden waargenomen. Ratnamenike werkt al bijna 24 jaar bij ons, en Ruwini was één van onze eerste baby’s. Zij is inmiddels getrouwd met Vinod. Uiteraard was zuster Dulcie altijd stand-by. In september kreeg zr. Dulcie een uitnodiging van haar congregatie in Duitsland om verschillende verzorgingstehuizen te bezoeken.
Deze zorginstellingen worden gerund door haar medezusters. Ze heeft een managementtraining gevolgd voor het verzorgingshuis dat zij in Kurunegala in Sri Lanka gaan starten begin 2024. Zuster Dulcie zal hier de leiding geven. Tevens kreeg ze permissie van haar congregatie om een bezoek aan Nederland te brengen. Ze werd hartelijk ontvangen door de bestuursleden van onze stichting Amma Lamai.
Urawella, is een wijk waar we het afgelopen jaar veel gewerkt hebben voor 14 arme gezinnen. Haveloze huisjes in een smalle steeg. Ik heb me verwonderd dat er in zo’n straatje zo veel huisjes en gezinnen woonden. Intussen hebben 13 gezinnen een beter onderkomen. Al het materiaal voor het bouwen, zand, stenen en cement etc., moest aan het begin van die steeg op straat gelost worden. Dit werd heel snel door de hele buurt op die plaatsen gebracht waar het nodig was. De meest mensen zijn dagloners, zij hebben amper of geen inkomsten gezien de economische situatie. We zijn begonnen met enkele families, maar vele aanvragen volgden.
Het huisje van Asanka, en zijn oudere broer en vader, was een bouwval. Dit is geheel afgebroken en opnieuw opgebouwd.
Atchi, oma Lilawathie, woont onder een afdakje, een open ruimte met haar bed tegen een stenen muur van de buren. We hebben een paar maal voorgesteld om er een kamer van te maken, maar dit wilde ze absoluut niet. Het bed waarin ze sliep was erg vies, enkele planken had ze gebruikt voor een houtvuur om te koken. Uiteindelijk hebben we voor haar een nieuw bed, matras, lakens en een kussen aangeschaft. Regelmatig brengen we haar levensmiddelen of geven haar wat geld. Ze is te oud om te werken en slecht ter been. Ze ontvangt een maandelijkse bijdrage, zogeheten ‘sarmudi’ van de regering. De mensen in de buurt kijken naar haar om.
Bij alle gezinnen zijn we langs geweest om samen met hen te kijken wat er nodig en mogelijk was om de leefsituatie te verbeteren. Bij de één een kamer, bij een ander gezin een keuken, of allebei. We hebben een aantal toiletten gebouwd, vaak was er slechts één wc voor meerdere gezinnen. Eén van de laatste huisjes waar we een slaapkamer hebben kunnen maken was voor een jong echtpaar met baby.
Het huisje had twee ruimtes, een woonkamer waar een stukje was afgenomen voor de oudste zoon als slaapkamer. Zes gezinsleden sliepen allemaal in de andere ruimte op de grond. Het jonge gezin met baby sliep achter een kast, wel op een bed die vader als huwelijkscadeau had gekregen van zijn werk. Voor hen bouwden we een aparte slaapkamer aan de achterkant. Wat me erg raakte was dat dit hele gezin ondervoed was. De moeder had geen borstvoeding meer en gaf de baby de fles met thee omdat melkpoeder te duur was. Wij hebben het laatste jaar regelmatig melkpoeder en babyvoeding gebracht. De elektriciteit was ook afgesloten. Zelfs de waterleiding zou afgesloten worden, maar we hebben hier een speciale regeling voor kunnen treffen omdat er een baby in huis is. De familie heeft drie maanden geleefd met slechts één olielamp. We bespraken het stroomverbruik, en besloten om de achterstallige kosten te betalen, zodat het gezin opnieuw aangesloten kon worden. Een hele verbetering in hun leven.
Het laatste huisje wat we onderhanden hebben genomen is het huisje van de ouders van onze bouwjongens, Aruna en Sunil. De buitenmuren en dak waren in goede staat. Er was slechts één ruimte binnen. We maakten een indeling met een slaapkamer, woonkamertje en keuken. In hun vrije tijd hebben de jongens de muren gestuct en gewit. Sunil heeft de ruimtes voorzien van elektriciteit.
Voor sommige gezinnen hebben we bedden met een matras gekocht. Deze bedden en ook deuren, ramen en kozijnen lieten we maken bij een timmerman die daar in de buurt woont. Iedere keer als er een deur, raam of bed nodig was, konden de gezinnen zelf naar de timmerman lopen om deze op te halen. Doordat ieder gezin hulp kreeg was er een goede samenwerking. Het was erg leuk om alle families te leren kennen, en ik heb veel geleerd over al hun gewoonten en tradities. Bijvoorbeeld het speciale tijdstip bij het plaatsen van de voordeur of de opening van het huisje.
Ahinsa is een jonge studente en woont hier in de buurt. Ruim een jaar geleden kreeg ze een ernstig ongeluk met de bromfiets, ze heeft daarbij ernstig hersenletsel opgelopen. Ze is volledig verlamd en praat niet meer. Ze had sondevoeding en lag aan de beademing. Sinds kort krijgt ze vloeibaar voedsel. Na drie maanden is ze naar huis gegaan. Voor de ouders een zware taak, Ahinsa is de oudste en ze heeft nog een zusje. Iedere drie weken moest ze naar het ziekenhuis voor controle en met de ambulance vervoerd worden. De vervoerskosten liepen hoog op en via vrienden kwamen ze bij ons terecht, zodoende konden we bijspringen in de onkosten. We gaan geregeld bij haar op bezoek. Het is ingrijpend om dit meisje helemaal gevangen te zien in haar eigen lichaam. Als ik kom zie je tranen in haar ogen en probeert ze iets te zeggen, soms een lach. We hebben geen idee hoeveel ze begrijpt. Haar bed was voor het raam gezet, deze hebben we vervangen vanwege houtrot en er is nu een aluminium schuifraam. Haar vroegere klasgenoten kochten een verstelbaar oud ziekenhuisbed voor haar. Zij brengen regelmatig pampers en melkpoeder voor Ahinsa mee. Een verpleger uit Nederland gaf ons de tip om een dvd-speler en televisie bij haar te zetten. Ze kijkt nu tekenfilms en luistert naar muziek, dit helpt mogelijk haar hersenen actief te verbeteren.
Chandana en Sunethra wonen in Kurunegala, en het is fijn om te vermelden dat het redelijk goed gaat! Sunethra heeft heel lang bij mij gewerkt, maar is nu weer thuis om haar man te verzorgen nadat hij van het dak is gevallen. Hij heeft als gevolg van de val een dwarslaesie opgelopen. Na revalidatie is hij vanuit zijn rolstoel gaan werken aan een draaimachine. Hij heeft weer perspectief en is heel blij met de steun die hij vanuit Nederland ontving. De rolstoel wordt vervangen vanwege roest en slijtage. Twee dames die binnenkort naar Sri Lanka afreizen, zijn bereid deze mee te nemen, veel dank! De rolstoel, met een kleine draaicirkel, is geleverd door Stichting Medic. Chandana heeft zich toegelegd op houtbewerken. Hij krijgt zelfs opdrachten van een groothandel. Zo maakt hij onder meer deurklinken, servethouders en broodschalen. Sunethra maakt tassen, servetten en muskietennetten voor de verkoop. Vanwege incontinentie kunnen we steeds een beroep doen op Stichting Derdehands. We zijn altijd blij als de katheters meegenomen kunnen worden door bereidwillige bezoekers aan het Amma Lamai project.
Na het Urawella project zijn we gestart met verdere aanvragen. Voor een ouder echtpaar in Ellakola, hier in de buurt, vervingen we de moddermuren en het doorgeroeste dak. Zo konden we er een keuken, wc en slaapgedeelte bouwen. De openingsceremonie was weer op een speciaal tijdstip. Heel verrassend was de onverwachte ontmoeting met Lali, een moeder die we 28 jaar geleden opvingen en destijds heel jong was. Lali had toen geen idee hoe ze haar dochtertje moest verzorgen, ze is zwakbegaafd. Haar ouders hebben indertijd de baby erkent als zijnde hun eigen dochter. Lali is jaren later getrouwd en heeft nog twee kinderen gekregen. Haar man is enkele jaren geleden overleden en ze woont nu weer bij haar moeder.
Een jong echtpaar was begonnen met bouwen boven de woonruimte van haar ouders. Vanwege de prijsstijging van het bouwmateriaal hadden ze geen geld meer om het dak erop te zetten. Zelfs een banklening was niet voldoende en ze hadden bijna niet genoeg om eten te kopen. Samen met de bouwjongens maakte het gezin een dak boven hun hoofd.
Begin oktober reisde ik gelijktijdig terug naar Sri Lanka met een goede vriend. In januari verloor hij zijn vrouw aan een ernstige ziekte en daarbij kwam een schenking vrij voor project Amma Lamai. Beiden waren al jaren betrokken bij de ontwikkelingswerken in Sri Lanka. We besteedden de donatie aan onder andere een huisje, een vaste wc en douche. Onze vriend heeft alles zelf kunnen zien hoe het is geworden. Hij was erg geraakt bij het zien van het resultaat, een fijne leefruimte voor deze familie. Een mooie nagedachtenis aan zijn geliefde vrouw.
Mahinda is een jongeman met een lichamelijke beperking. Enkele jaren geleden bouwden we zijn huisje. Hij verdient zijn geld met de verkoop van loten. Iedere dag vanaf 6 uur ‘s morgens staat hij bij het ziekenhuis om deze aan ziekenhuisbezoekers te verkopen. Hij komt regelmatig bij ons op bezoek en is intussen onze huisvriend. Ook met Sunil en Aruna is hij bevriend geraakt. Hij had gespaard om vloertegels te kopen en onze jongens hebben deze gelegd. Ook z’n kamer is geverfd. De vriend, waar ik eerder over sprak, vertelde zijn familie en vrienden in Nederland van zijn ervaringen. Spontaan kreeg hij steeds geld opgestuurd. Hiervan kocht hij drie nieuwe banden voor Mahinda ’s zelfgebouwde aangepaste driewieler met motor.
In mei kwam mijn neef met z’n dochter op bezoek. Hij nam 25 schooltassen met inhoud mee en heeft deze uitgedeeld aan de kinderen hier uit de buurt. We zagen heel veel blijde gezichtjes. Tijdens het bezoek aan een oude vrouw overhandigde hij een voedselpakket. Met een oude traditie en dankjewel voor hem, ging ze op haar knieën. Dit had hij nog niet eerder meegemaakt en voelde zich er erg ongemakkelijk bij. Deze respectbetuiging wordt nog steeds gedaan.
Fathima woont met haar dochter hier in de buurt in het huis van haar broer. Ze is een alleenstaande moeder. In dit huis wonen nog twee families zodoende is er erg weinig ruimte voor hun. Zij vroeg om een kamer voor haar en haar dochter. Ze had een stukje land gekregen van haar broer dat eerst bouwrijp gemaakt moest worden. Daarna konden de jongens aan de slag. Inmiddels was het flink gaan regenen en de cementvloer bleef nattig dus op de grond slapen werd moeilijk. ’s Morgens hebben we een bed besteld bij de timmerman, en tegen de avond was het klaar. Onderweg gelijk een matras gekocht, super om moeder en dochter zo blij te zien. Verder was de kamer leeg en we vroegen de timmerman om een tafeltje te maken. Daar horen natuurlijk twee stoelen bij, zodat de dochter haar huiswerk kan maken. Een paar dagen later werden we uitgenodigd voor thee met cake. Fathima is erg blij met haar eigen plekje, de familie was heel blij voor hen.
Tot slot wil ik iedereen hartelijk bedanken voor het vertrouwen in ons werk en alle donaties die ik het afgelopen jaar 2023 mocht ontvangen. Uw trouwe steun en betrokkenheid is hartverwarmend en hoop dat deze nieuwsbrief een beeld geeft van alle vooruitgang voor de mensen om ons heen. Iedereen een hele fijne Kerst en een heel voorspoedig 2024 gewenst.
Lieve groet,
mede namens alle medewerkers van Amma Lamai in Sri Lanka en het bestuur in Nederland.
Tine
Een PDF versie van deze nieuwsbrief kunt u downloaden door op deze link te klikken.